راز ماندگاری حضرت عباس (ع)

                                          

هر قهرمانی دوران اوجی دارد و پس از آن کنج خاطرات قدیمی خاک می خورد نامش رفته رفته از یاد ها می رود و مردم او را فراموش می کنند اگر این قهرمان مربوط به سال های خیلی دور باشد ممکن است حتی تصویری هم از او برای آیندگان باقی نماند شاید بعد از صد یا هزار سال دیگر هیچ کس او را به خاطر نیاورد در این میان آن های که خدمتی به بشر کرده اند یا اثری از خود به یادگار گذاشته اند به کمک خدمت و اثر خود شناخته می شوند اما معمولا خیلی کم پیش می آید قهرمانی بعد از مدتی بیش از هزار سال از عصر خود همواره در یاد ها بماند و نه تنها در ذهن و یاد ها بلکه در دل ها بماند و بر دلهای مردم حکومت کند . انقدر دوست داشتنی باشد که مردم سیزده قرن بعد از او هنوز هم هر گاه نامش را می شنوند بغضی گلویشان را بگیرد و عشقی از صمیم قلب  وجودشان را در برگیرد حتی آن هاکه  از تو خیلی هم نمی دانند تو را عاشقانه دوست دارند ! کاش می گفتی راز نام تو چیست که بی نام حسین (ع) بر زبان نمی آید و هر گاه نام تو را می بریم اشکی نیست که از چشمها مان سرازیر نشود کجای کتاب عشق نام زیبایت را ثبت کرده ای که هرگز پاک نخواهد شد ؟ ! آقای خوب مان چرا هر که از عمق جان به تو توسل می کند بی جواب نمی ماند کجای بهشت خدا منزل داری که این چنین دعایت ما را در بر می گیرد ؟ ! هر کس زیر بیرق شما سینه زد و سینه را از عشقتان لبریز ساخت سعاتمند شد و هر که راه شما را پیش گرفت رستگار ...

      راز این جاودانگی هنوز پس از قرن ها فاش نشده است اما شاید بتوان حدس زد ! عباس (ع) به سرچشمه ی حقیقی خورشید پیوست و نورش جاودانه شد شاید یکی از بهترین شاگردان مکتب مولایش حسین(ع) بود که درس آزادگی و ایثار را به بهترین وجه یاد گرفت و در کربلا به زیباترین شکل به نمایش گذاشت .